Jeśli ktoś sądzi, że sportowe relacje sprzed stu lat były suche, oficjalne i pozbawione fantazji, to Gazeta Bydgoska szybko wyprowadzi go z błędu. Oto bowiem trafiamy na galerię zapaśników, których sylwetki opisano z takim wdziękiem, ironią i literackim rozmachem, że dzisiejsi reporterzy mogliby tylko pozazdrościć! Dźwigacz upadłej cnoty, przedhistoryczny okaz muzealny ryczący ku uciesze publiczności, „podwójny Nelson” straszący nie tylko rywali, lecz nawet redakcję. Najważniejsze że sędzia nie był „kaloszem”!
„Sztekker — zbudowany jak Apollo, uśmiech Petronjusza, ,,reszta” fizjonomji aplikanta sądowego, lub dyplomaty, zachowanie się wybitnie dżentelmeńskie. Jest to podobno człowiek, który byłby w stanie dźwignąć nawet upadłą cnotę, stąd wśród miłośniczek walk wielkie budzi zainteresowanie.
Pinecki – 130 klg. ,,żywej wagi”. Słoń, tygrys i niedźwiedź w jednej osobie. Kładzie
na łopatki wszystkich bez wyjątku. Źle o nim pisać nie wolno, gdyż gotów jest przyjść do redakcji i położyć na łopatki samego redaktora, a jeśli pod rękę nawinie się Bogu ducha winny korektor, to i jego. Straszy wszystkich ,,podwójnym Nelsonem”. Ten Nelson to był uniwersalny człowiek. Wynalazł nowy sposób przyrządzania zrazów i wątróbki; w wolnych od zajęć kulinarnych chwilach wygrywał bitwy morskie; no i chlubi się niezawodnym chwytem, zwanym na jego cześć… ,,nelsonem,”
Willing – człowiek przedhistoryczny. Okaz muzealny. Dlatego właśnie jest pokazywany za biletami. Ryczy, zębami zgrzyta, przewraca białkami i wydaje nieartykułowane dźwięki. Wesoły gdy leży, wesoły gdy zwycięża. ,,Za kulisami” śmieje się z publiczności, atletów i sędziów. Poza tem zupełnie przyzwoity człowiek. Westergaard — zdrowa bestja i nie ryczy.
Karsch — ,,olbrzym z gór Harcu”. Powiadają, iż zapomniał, jak wyglądają piękne
góry ojczyste! Zna natomiast z gorzkiego doświadczenia ,,górę” w ogrodzie Resursy. Drapie, gryzie i wali. Nie znosi publiczności, przeciwników i sędziów. Z twarzy podobny nieco do Janningsa. Innych wspólnych cech z nim nie posiada.
Sędzia Brański — nie obawia się zapaśników. Odważnie ,,rozkłada” na właściwe
miejsca nieregulaminowo położone ręce czy nogi. Ani razu nie kopnięty. Nie dosłużył się jeszcze ze strony galerji ,,komplementu”: Sędzia kalosz. „
A wszystko to działo się w murach Resursy Kupieckiej w Bydgoszczy – eleganckiego centrum życia towarzyskiego i kulturalnego miasta, gdzie obok bali, koncertów i zebrań kupieckich znalazło się także miejsce na widowiska zapaśnicze z prawdziwie międzynarodową obsadą.
Dziennik Bydgoski, Bydgoszcz, wtorek dnia 26 sierpnia 1930 r. Numer 196.
Wsparcie strony
https://buycoffee.to/zsn?fbclid=IwAR0SRHc8SYxihH3d1Hs1vq4LmIt_7tNpVHyK9WXwBTRHlulI9lBm-a5H6ao%C2%A0
